Acz; yani Abdurahman Cahit Zarifoğlu...
Edebiyatımızın hırçın ve bir o kadar da uslu söz ustası. Bu kitapta Zarifoğlu'nun çocukluğunu, ilk gençlik yıllarını, eğitim ve edebi hayatının yanı sıra onu yakından tanıyan arkadaşlarının görüşlerini okuyacaksınız.
ÇOK YÖNLÜ BİR YAZI İŞÇİSİ
Kültür, düşünce ve yazın hayatının hemen her türünde eser veren çok yönlü sanatçımız Cahit Zarifoğlu da, işte öylesi üretken kalemlerden biri hiç kuşkusuz. 47 yıllık hayatına 9 çocuk kitabı (Serçe Kuş, Katıraslan, Ağaçkakanlar, Yürekdede, ile Padişah, Gülücük, Ağaç Okul, Küçük Şehzade, Motorlu Kuş, Kuşların Dili); 2 roman (Savaş Ritimleri, Anne); birbirinden nefis sırasıyla 4 şiir kitabı (İşaret çocukları, Yedi Güzel Adam, Menziller, Korku ve Yakarış); 2 deneme (Bir değirmendir Bu Dünya, Zengin Hayâller Peşinde) tek günlük(Yaşamak); tek tiyatro (Sütçü İmam); tek tez (Rilke’nin Romanında Motifler) tek piyes (Radyo Oyunları) sığdırdı kısa ömrüne.
Zarifoğlu, kardeşleri ve annesi
DERT SAHİBİ ZARİFOĞLU
Derdi olan biriydi Zarifoğlu. Hemen bütün eserlerinde açık ya da gizli bir şekilde sirayet eden “İslam ümmet, Müslüman, edep, üretkenlik, kitap, çalışmak, şahsiyet, ilke vb.” gibi kavramları işledi durdu. Suskunluğunu bir kenara atıp seküler ve hedonist, sahtekâr zalim batı dünyasına karşı onurlu ve karakterli bir halde amansız mücadeleler verdi. Edebiyat, medeniyet ve kültür havzamızın mümbit sularında bugün olduğu kadar gelecek nesilleri de nasiplendirmemiz lazım geliyor. Ancak bu şekilde; kalemle kelami fikirle kitabi yazıyla yazgıya inan genç dimağları bu havzaya ilhak edebileceğimizi hatıramızdan çıkartmayalım.
İlk gençlik çağında Zarifoğlu
HAYATI
1940’ta Ankara’da doğan Zarifoğlu, babasının hekim olmasıyla çeşitli yerlerde yaşadı. Aslen Maraşlı olan usta şairin çocukluğu, buğulu, karanlık, çapraşık, hülyalı, sonradan büyüdükçe korkulara sebep olacak yaşantılarla dolu geçti. Bu yüzden olacak ki, çocukluğunun tasavvufi tatlarla dolu bir bölümünü şiirinin son mısralarında şöyle anlatıyor; “Ne korkunç birikimdi çocukluğum” diye bir dizesi vardır. Kim bilir belki de Zarifoğlu’nu derinlikli bir şair yapan bütün bu ögelerdir.
Edebiyata lise yıllarında şiir ve kompozisyonlar yazarak başladı. Usta hikâyeci Rasim Özdenören, şair Erdem Beyazıt, şair Alaedin Özdenören ile aynı sınıfta okudu. Yazdığı şiirleri Sezai Karakoç’un sahibi olduğu Diriliş dergisinde yayımlandı. İlk kitabı İşaret Çocukları’dır. Tarihler 7 Haziran 1987’i gösterdiğinde Türk Edebiyatı ve şiiri için kara bir gündü. Zarifoğlu, “Haziranda Ölmek Zor” sözlerine inat ebediyete intikal etti.
ARKADAŞ ŞAHİTLİĞİ
Erdem Beyazıt:
"Cahit’le ilgili anılarım 1955 yılına uzanır ki, lise 1. Sınıf dönemi oluyor. Lise 1’den itibaren hep beraber olduk. İlk yazı ve şiir denemelerimiz mahalli gazetelerde yayınlanmaya başladı. O dönemde hatırladığım üç gazete var Maraş’ta. Engizek, Hizmet, Gençlik gazeteleri. Bizim arkadaşlar ikişer ikişer bu gazetelerde sanat sayfası çıkarmaya başlamıştık. Cahit hepimize matematik dersi verirdi, aramızda cebire aklı en çok yatan oydu. “
Rasim Özdenören:
“Cahit’i lise birinci sınıfta tanıdım. Tanıdığım Cahit, daima önümüzden, yanımızdan, çevremizden bir siluet gibi geçen bir tipti. Fakat öyle bir ki, bazı kimseler için silik damgasını vurabileceğimiz, bu çevresine ilgisizlik durumu, Cahit yönünden saygı uyandıran bir tavırdı. Öyle bir tavır vardı ki, Cahit bizlere karşı ilgisizdi, dolayısıyla biz de ona karşı ilgisizlik içindeydik. Öte yandan ne zaman şiir yazmaya başladığını bilemiyorum. Tek bildiğim şiir yazdığıydı veya şiir yazmaz gibi şiir yazardı. Cahit, çocuksu bir insandı.”
Cahit Zarifoğlu ve ailesi
Beşir Atalay:
“Cahit Zarifoğlu ismini önce şiirleri ile tanıdım. Verdiği imaj sanatçı, soyut sanatçı bir kişilikti. Şiirleri problemli ve bulanık bir tarz sergiliyor gibiydi. Kendisini şahsen Erzurum’da 1973 veya 74 yılında tanıdım. Sarıkamış’ta askerlik yapıyordu. Bir süre görüşemedik, daha sonra tekrar bir araya geldiğimizde farklı bir Zarifoğlu vardı. Daha sosyal, rahat görüşülen, kaygılarını paylaşan bir kişi olmuştu sanki.”
Zarifoğlu, Necip Fazıl'ın evinde
Nabi Avcı:
“1968 – 69 yıllarında Maraş’takine benzeyen bir arkadaş grubu olarak ürünlerini Eskişerhir’de. Zarifoğlu’nun şiirlerinde felsefedeki tümdengelim ile tümevarım hikâyelerine benzer bir ilişki, sanki onun şiiriyle hayatı arasında da var. Ama bu tersinden, birçok şairde görülenin tersinden işleyen bir ilişki."
Zarifoğlu’yla arkadaş olanların onunla nasıl tanıştıklarını, neler yaşadıklarını yakından gözlemlediler. Kimi devletin üst kademelerinde görev yapmış, kimi ise hala yazı işçiliği yapan edebiyatçılar Zarifoğlu’nu anıların dehlizlerine dalarak anlatıyorlar. Her yönüyle çok faydalanacağınız bu değerli kitabı elinizin altında bulundurun.
Kitap sayfası için iletişim: ergul.tosun@ensonhaber.com
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış