Yurtdışında yaşayan bir Türk dostumla beraberdik geçen akşam. Yarım yamalak Türkçesiyle gündemi tartışırken Türkçe karşılığını bulamadığı şu lafı söyledi: “something does not add up”. Yani “bir yerde bir mantıksızlık var”. Metaforik olarak, “bu toplamanın sağlaması yanlış” gibi bir anlamı var yani bu cümlenin.
Türkiye’nin durumu şu anda tam da bu:
Bir grup var, 40 yıl ilmek ilmek uğraşıyor, bir hareket geliştiriyor, dünya çapında işler yapıyor, milyar dolarları yönetiyor, aşağı yukarı 3-3,5 milyon insanın hayatına bir şekilde dokunuyor, kadrolar yetiştiriyor, devletin bütün kademelerine yerleştiriyor ve kırk yılın sonunda bakıyoruz ki meğerse her şey hükümeti devirmek içinmiş! Üstelik kendisine en yakın insanların kurduğu hükümeti devirmek… Her şey tek atımlık bir tüfekmiş. Hedef tutmadı, her şey bitti. Bu işte bir mantıksızlık var.
Deşifre olunca aynı hareket bu kez de kendisine yıllarca düşmanlık etmiş gruplarla, ırkçılarla, Gezi soytarıları ile aynı cepheye geçiyor. İşin garibi yıllardır onlara “badem bıyık”, “Fetoş” diyenler de onlara kucağını açıyor, aynı çatı altında birleşebiliyorlar. Bu işte bir mantıksızlık var.
Üstelik yine ilmek ilmek örgütlenip 40 yıl ülkeyi teröre boğan, can alıp can veren bir başka hareket hep tekme yediği bu hareketle işbirliği yapmaya başlıyor. 40 yıllık cefanın sonucunda tam akıllanıp “sivil siyasi harekete” dönüşmek üzereyken bunlarla işbirliğine gidip bütün hareketi tek atımlık baruta dönüştürüyor, barışı gemilerini yakmaya kalkıyor. Bu işte bir mantıksızlık var.
Nedir bu mantıksızlık?
Mantıksızlık şu, bu gruplar “alt akıllarıyla” asla bir araya gelemeyecek gruplar, fakat bir “sokma akıl” veya bilinen adıyla bir “üst akıl” bunları bir araya getiriyor. İşte bu şekilde bakınca taşlar yerine oturuyor.
Peki bu sokma akıl 20 yıl, 30 yıl önce neredeydi? Yok muydu? Sonradan mı sokuldu?
En güzel filmler, filmin sonu geldiğinde size geri dönüp o gözle tekrar seyretmek istediğiniz filmlerdir. “Çıkış Yok” (No Way Out) böyle bir filimdir. Filmin sonuna doğru, başından beri aranan Rus ajanın aslında filmin kahramanı Kevin Costner olduğunu anlayınca, “haaa…” deyip, geri döner, o zamana kadar olan olaylara bir anlam verirsiniz.
Paralel ihanet çetesi de böyle; her şey düzgün gidiyor gibi görünürken hangi noktada deşifre oldu ajanlar?
Ben söyleyeyim, Ne zaman ki “zamanın başbakanı”, (şimdi Cumhurbaşkanımız) uluslar arası arenada İsrail’e “one minute” dedi, o andan itibaren bu “kankalarda” bir kıpırdanma başladı. İşte o zaman Hükümet Brütüs’ü fark etti, şimdi elinden bıçağı almaya çalışıyor.
Tepedekiler bir üst akıl ile bir araya geliyorlar da, peki tabanları bir araya geliyor mu? Büyük ölçüde hayır. Cumhurbaşkanlığı seçiminde gördük ki herkes bu sokma aklı yemiyor. Hatta olayın o kadar farkında ki, yolsuzluk iddiaları ayyuka çıksa bile hükümeti devirmiyor.
Neden gelmiyorlar bir araya?
Bir kere Geziciler Siyah Kürtleri “çirkin” buluyor, beğenmiyor. Beyaz Kürtlerin üst aklı onlar beğensin diye beyaza boyalı bir Kürt partisi kuruyor ama dışarıdan alınan ilk gazda boya dökülüyor, kendini beyaz sanan Kürtler, siyah Kürtlere saldırıyor.
Fakat asıl dramatik olan paralelin tabanının durumu.
Herhalde içlerinde aklı başında hiç birisi kırk yıl boyunca “bir gün başbakanın yatak odasına böcek koyar dinleriz”, “Dışişlerinin en mahrem toplantısını dünya aleme faş eder, vatan haini oluruz”, “Türkiye’yi El Kaide yatağı gösterip dünya aleme rezil ederiz” diye hizmet etmedi gurbetlerde.
Aslında Geziciler pasif kaldığı için CHP’yi sevmiyor, Siyah Kürtler barışa çelme taktığı için HDP’yi sevmiyor, hizmet tabanı tepelerindeki tele kulaklardan nefret ediyor. Yani üç grubun da tepesinde geçen yüzyıldan kalmış, tabanın talepleri ile alakası olmayan, onları kandıran birer kadro var.
İşte hükümetin güvendiği de bu; halkın sağduyusunun önümüzdeki seçimlerde bunları tarihin çöp sepetine atacak olması.
Millet her şeyin farkında.
Millete rağmen millet için takılanlar deve kuşları gibi kafaları kumda ve saklanıyoruz hissindeler.
Millet sizi ayan beyan görüyor beyler
Millet görüyor!
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış