1873'de Bitlis'in Hizan kazasının Nurs köyünde doğan Said Nursi, kendi hayatını ikiye ayırır. Nur risalelerini yazmaya başladığı 1926'ya kadar kendini “Eski Said” olarak görür. Daha sonra “Yeni Said” dönemi başlar. 9 yaşında din eğitimine başlayan, 21 yaşındayken “Bediüzzaman” (çağın güzelliği) ismiyle anılan Said Nursi, gençlik yıllarında belinden hiç eksik etmediği hançeri ve tipik Kürt giysileriyle din adamından çok savaşçıyı andırıyordu. Nitekim bu yıllarda tam bir dava adamıydı.
Önce II.Abdülhamit'e başvurarak Van'da bir üniversite kurmasını istedi. Ancak kendisini akıl hastanesinde buldu. O da Selanik'e gidip İttihat ve Terakki Cemiyeti ile ilişki kurdu.
İttihatçılardan uzaklaşıp İttihadı Muhammedi partisinin kurucuları arasında yer alan Said Nursi, 31 Mart Olayı'na karışmaktan idamla yargılanıp beraat etti. Kurtuluş Savaşı'nı destekledi. 1925'teki Şeyh Said isyanı nedeniyle hakkında soruşturma açılan, ardından Isparta'nın Barla nahiyesine sürülen Said Nursi için artık yeni bir dönem başladı.
Peşpeşe gelen sürgünlere, mahkemelere rağmen Said Nursi, politikaya fazla bulaşmamaya çalışıp, kendini halkın, kaybolmaya yüz tuttuğunu düşündüğü imanını yeniden kuvvetlendirmeye adadı. Bunun sonucunda Risalei Nur külliyatı ortaya çıktı.
Said Nursi, 23 Mart 1960'da Şanlıurfa'da vefat etti. Urfa'daki Halil-ur Rahman Dergahı'na defnedildi. Ancak 12 Temmuz 1960'da 27 Mayıs Darbesi hükümetinin emriyle mezarı yıktırıldı ve gizlice Isparta'ya nakledildi.
Mezara ne olduğuna dair çeşitli iddialar vardır. Bunlardan birine göre 1969 yılında öğrencileri tarafından Isparta'da bulunan mezarından çıkarıldı ve kendi isteğine uygun şekilde birkaç öğrencisi dışında kimsenin bilmediği bir yere gömüldü. Soner Yalçın ise Beyaz Müslümanların Büyük Sırrı Efendi 2 adlı kitabında naaşın Urfa'dan alındıktan sonra Kıbrıs açıklarında denize atıldığını iddia etti. Son iddia ise naaşın taşındığı uçakta yer alan Erol Türegün tarafından ortaya atıldı. Buna göre Said Nursi'nin naaşı Isparta-Afyon arasında bir yere gömüldü.
