Pandemi sürecinde hastalara, onların şefkatli elleri şifa dağıttı

Koronavirüs salgınının başladığı 11 Mart’tan bu yana, Türkiye’deki tüm sağlık çalışanları, bu pandeminin en kritik aşamalarında rol aldı.

60 binden fazla hastaya hizmet veren Sancaktepe Şehit Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin 600 kişilik yardımcı sağlık kadrosu da diğer sağlıkçılar gibi dünyadan izole yaşamak zorunda kaldı.

Hastaların eli ayağı olan hemşire ve yardımcı sağlık personeli, bu süreçte yaşadıklarını anlattı.

"İYİLEŞEN HASTALARIN MİNNETTAR BAKIŞLARINI UNUTMAYACAĞIM"

Yoğun Bakım Servisi'nde Sorumlu Hemşire olarak görev yapan Güher Serbes, 12 yıldır hemşirelik yaptığını belirterek, şunları söyledi:

“Bilmediğimiz bir hastalıkla savaşmak bizim için çok zor. Herkesin bize ihtiyacı var. Biz kendi aramızda sosyal mesafemize çok dikkat ettik ama sosyalleşmeyi de çok özledik. Molalarımızda bile birlikte çay içmiyoruz. Asosyal bir hayat bizi psikolojik olarak da etkiledi. Ailelerimizden uzak olmak da öyle. Pozitif vakaların odasına her girdiğimizde bütün gün yalnız kalmış olmanın verdiği hüzünle gözümüzün içine bakıyordu hastalar. Test sonuçlarını merak ediyorlar haliyle. Negatif çıkanlarla mutluluğu paylaştık, pozitif çıkanları birlikte teselli ettik. Her zamanki süreçten çok daha farklı günler yaşıyoruz. İyileşip taburcu olan hastalarımın o minnettar bakışlarını hiç unutmayacağım.”

Pandemi sürecinde hastalara, onların şefkatli elleri şifa dağıttı ViDEO

"BU 2 AYLIK SÜREÇTE BÜYÜK EMEK VERİLDİ"

Hastanenin Anestezi Tekniker Sorumlu Hemşiresi olarak görev yapan Ayşe Akdemir ise “Ameliyathanede sadece hastaları değil çalışanları da korumakla yükümlüyüm. Bu 2 aylık süreçte büyük emek verildi. Doktorundan, hemşiresinden, personeline kadar herkes insan üstü bir güçle çalıştı. Ameliyathane hemşireliği ve teknikerliği ise başlı başına bir zorluk. Işıkların altında kat kat giyinerek saatlerce çalışırsınız.  İnsanların yüzüne oturan maskeler, sıcaktan bayılanlar, ameliyathaneden sırılsıklam çıkan arkadaşlarımız oldu. Ameliyathaneye ilk girip en son çıkan ekip, teknikerler, hemşireler ve personeldir. Bu gerçekten büyük bir emek. Ama sevgiyle yaptık ve yapmaya devam edeceğiz.” dedi.

"6.5 SAAT AMELİYATTA KALDIM, YÜZÜMDE  YARALAR ÇIKTI"

Tam 22 yıldır ameliyathane hemşiresi olarak çalıştığını anlatan Sevda Şener ise şunları söyledi:

“Bu süreç hepimiz için sancılı bir süreç oldu. Örneğin ben, trafik kazası sonucu hastanemize getirilen koronavirüs pozitif bir vakanın ameliyatına girdim ve 6 buçuk saat o koruyucu ekipmanla ameliyathanede aralıksız çalışmak zorunda kaldım. Çıktığımda koruyucu ekipmanlar nedeniyle kollarımda, ellerimde, alnımda, yüzümün çeşitli yerlerinde ve boynumda içi su dolu kesecikler ve yaralar oluştu. Bu yara izlerinin geçmesi 2 haftayı buldu. Pek çok zorlu vakaya girdim, uzun süren ameliyatlarda bulundum. Pozitif bir hastanın ameliyatı gibi değildi hiçbirisi. Çünkü bir taraftan korku da yaşıyorsunuz. Vakadan sonra 1-2 hafta boyunca en ufak bir öksürük, aksırık, gribal enfeksiyon emaresinde hepimiz birbirimizden korkar oluyoruz. Bu da psikolojik olarak hepimizi çok yıprattı aslında."

"AİLEMLE AYNI EVİN İÇİNDE AYRI DÜŞTÜK"

Anestezi Teknikeri Gönül Gündoğdu da şöyle konuştu:

“Ailemle aynı evin içinde ayrı düştük bu salgın yüzünden. Çünkü en az bir saat eve girdikten sonra temizlenmekle uğraşıyordum. Saatlerce banyodan çıkmadığım zamanlar oluyordu endişe yüzünden. Virüsü biraz daha tanıdıktan sonra, biraz rahatladık. Annem yemeğimi hazırlayıp odama veriyordu; ben tabaklarımı çamaşır suyuna atıp o şekilde anneme teslim ediyordum. Böyle bir sürecin içindeyiz."