Vakanüvis Kim Hanedanlığı'nın otelini yazdı

Üç nesildir Kuzey Kore’yi acımasız yöntemlerle yöneten Kim Hanedanlığı’nın, “güçlü devlet” takıntısıyla 1987’de inşaatına başladığı, harcama 800 milyon doları aşınca yapımına 16 yıl ara verdikleri bir tuhaf otelin hikayesi. Projenin başında, üçü de birbirinden zalim dede, oğul ve torunun bulunması ise tabloyu daha da ağırlaştırıyor... “EN EN, DAHA DAHA” DERKEN 800 MİLYON DOLARI BETONA GÖMDÜLER Kim Il Sung 1945’ten 1994’e, oğlu Kim Jong Il 1994’ten 2011’e kadar Kuzey Kore’yi yönetti. Ülke, 2011’den bu yana Kim Jong’un yönetimi altında. Trio, 1945 yılından bu yana, her biri diğerinden daha rezil, sert, acımasız yöntemlerle Kuzey Kore’yi bir cezaevine çevirdiler. Üçünün de, saplantı derecesinde “Büyük ülkenin büyük lideri” olma hayali vardı, üçü de bunun için kah vicdansızca kah akılsızca işler yaptılar. İşte, Ryugyong Otel fikri de böyle ortaya çıktı. Kim Il Sung, “Öyle bir bina olmalı ki, Kuzey Kore’nin büyüklüğünü herkes görmeli” diyerek projeye başlanması emrini verdi. Düşünün, binanın yüksekliği bin 80 feet olacaktı. İnşaat, komünist bloğun zayıflamaya başladığı 1987’de start aldı. O yıllarda, pek çok ülke gibi Kuzey Kore de, Sovyetler Birliği’nden gelen yardımlardan mahrum kalmıştı. Zaten birkaç yıl sonra da SSCB ebediyen tarihe karışacaktı. Diğer komünist blok ülkeleri gibi Kuzey Kore’de de halkın zaten kötü olan refah seviyesi, daha da kötülemişti. Ülkede yetersiz beslenme vakaları artarken, artık ufak ufak açlık olayları görülmeye başlanmıştı. DİKTATÖRDEN PİLOTA TALİMAT: PARİS’TEN ŞARAP AL, GEL Kuzey Kore yönetimi, bu şartlara rağmen “en büyük bina” takıntısından vazgeçmedi. Ryugyong Hotel inşaatı dipsiz bir kuyu gibiydi ve kelimenin tam anlamıyla çılgınca para yutuyordu. Takvimler 1994’ü gösterdiğinde diktatör Kim Il Sung hayata gözlerini yumdu, yerine oğlu Kim Jong Il geldi. Bu ailede diktatörlük bir aile mesleğiydi ya da genetik bir şeydi. Oğul babasını aratmadı. Halkın durumu daha da kötüleştiği halde sosyal destekleri daha da kıstı, baskıları daha da arttırdı. Artık büyük şehirlerin caddelerinde açlıktan ölen çocuk, yetişkin hasta veya yaşlı bedenleri görmek rutinleşmişti. Kim Jong Il ise ülkesi bu haldeyken sefahatından ödün vermiyordu. Özel uçağını Paris’e şarap, Kopenhag’a peynir, Pekin’e suşi almaya yolluyordu. Etrafındaki eyyamcı takımı yöneticilerle saatler süren yemekler tertip ediyor, burada “değişik yöntemler”le eğleniyordu. Bazen iki bakana dövüşmelerini emrediyor, bazen silahları çıkarttırıp atış talimi yaptırıyor tabii ki yemek salonunda, kimi zaman da “devrime ihanet yargılaması” yapıyor, kararı veriyor ve muhatabını infaza gönderiyordu. Böyle bir video, nasıl olduysa ülke dışına çıkartılabilmişti. Videoda üst düzey yönetici, bütün yalvarmalarına karşın korumalara teslim edilmiş, yaka paça salondan çıkartılmıştı. Dünya basını o kişinin akıbetini takip edince, öldürüldüğünü öğrenecekti. İşte, o tuhaf bina bu ahval ve şeraite rağmen yükselmeye devam ediyordu. Ta ki, ülkedeki açlık dünya gündemine oturuncaya kadar. Tablo öyle korkunçtu ki, kim köylerde insanlar kendisini koruyamayacak durumda olan hasta, yaşlı veya çocukları öldürüp yemeye başlamıştı. Ülkedeki yabancı görevlilerden, çalışanlardan bu yönde bilgiler giderek daha fazla gelmeye başlamıştı. Artık kadim müttefiği Rusya bile Kuzey Kore’yi savunamıyordu. Sonunda Ryugyong Hotel’in inşaatını durdurmak zorunda kalındı. Çünkü 800 milyon dolar harcanmış ama hala netice alınamamıştı. “OTEL AÇILDI, ÇALIŞIYOR” TİYATROSU Yıl 2011 olduğunda Kim Jong Il da öldü. Yerine de, zamanla global bir karikatüre dönüşen Kim Jong geldi. Aslında; tipoljisi, yüz ifadesi, bilhassa da o ilginç saç kesiminin de etkisiyle, ortalama bir Türk için, “Her an Şahin’ine atlayacak, teypte Ankaralı havası açacak ve ‘yanlamaya’ başlayacakmış” intbaı veren, “zararsız” gibi duran Kim Jong, dedesi ve babasından lazım olan bütün diktatoryal genleri aldığını kısa sürede belli edecekti. Kim Jong’un “kariyerinde” şimdilik eniştesi (köpeklere parçalatarak), abisi ve törende uyuyakalan bakanı öldürtmesi operasyonları yer alıyor. Otel işine yeni diktatör de sıcak bakıyordu. Parasızlıktan 16 yıl ara verilen inşaatın, tekrar başlaması talimatını verdi. Son birkaç yıldır bu talimat doğrultusunda Ryugyong Hotel’in eli yüzü biraz düzgün hale geldi. Denildiğine göre, bu son harcamalarla birlikte otel inşaatı için harcanan para da bir milyar doları buldu. Propaganda ve yalan üzerine kurulu Kuzey Kore devlet bilgilendirmelerine bakılırsa otel hizmete bile açıldı. Ancak ülkedeki yabancıların edindikleri bölük pörçük bilgilere göre de, otel henüz faal değil. Sözkonusu kaynaklar, “Otelin dış ışıklandırması ile lobi tamamlandı. Kuzey Kore devlet görevlileri ile zengin kesimden bazıları bu lobiyi kullanıyor. Otel tam performans çalışıyor görüntüsü vermek için de değişik katlarda ışıklandırılımış odalar var. Bunlar belli aralıklarla değiştiriliyor. Zaten otel tamamlanabilmiş olsaydı, 30 yıldır büyük önem verilen, üç devlet başkanının da bir iddia olarak gördükleri ‘bu şey’in açılışı da çok görkemli olurdu” diyorlar. Gerçekten de, arama motorlarında Ryugyong Otel’in ne açılışını, ne de gerçek bir otel gibi çalıştığını kanıtlayacak görüntülere rastlanmıyor. Bazı mimari çevrelerde birkaç kez “Dünyanın En Kötü” binası unvanını alan Ryugyong Hotel’i nasıl bir gelecek bekliyor kimse bilmiyor.

Vakanüvis Kim Hanedanlığı'nın otelini yazdı

Hz. İsa’nın, “Körün bile gözünü açtım da, ahmaklığa çare bulamadım” dediği rivayet edilir. Kuzey Kore’deki Ryugyong Hotel inşaatı, tam da bu deyişi doğrulayan bir öykü.