Romanların çarpıcı son cümleleri

Her ne kadar kendime kızsam da, kitapların arka kapaklarını okumaktan kendimi alamam. Yaptığım bir şey daha var. Belki insanı o kitaba çeken ilk cümlesidir; ama son cümlenin aslında daha çok merak uyandıracağını düşündünüz mü? Rutin kitapçı gezmelerimde önce kitabın kapağına, sonra arka yazısına ve merakımı artırmak, o kitaba daha da bağlanmak için de son cümlesini okurum. Düşünsenize her şeyin bitişi bir şekilde hüzün verir insana. Bu son cümle, aslında yazarın önce kitabına, sonra da okuruna veda cümlesidir. Ve kitap severler hak verecektir ki, bu sebepten ziyadesiyle değerlidir. Öyle ki, son cümlesini okuyup gerisini hayal gücüme bıraktığım özel kitaplar var benim… Ama eğer benimle gelmesine karar vermişsem, okuduğum o son cümle ya da belki paragraf, kitap bitene kadar bambaşka çıkarımlar yapmama ve hayaller kurmama sebep olur. Bu yazıda sizinle paylaşmak istediğim son cümleler var. Kimi klasikleşmiş eserlerden, kimi de yakın zamanda okuduklarımdan. Sizin çok beğendiğiniz o son cümle hangisiydi? Sonra her şey yok oldu birden ve denizin alabildiğine geniş kefeni başladı dalgalanmaya; beş bin yıl önce dalgalandığı gibi. (Moby Dick – Herman Melville) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Bugüne dek yaptığım iyi, en iyi şey bu. Yakında kavuşacağım huzurun bugüne dek yaşadıklarımın en iyisi olacağını biliyorum. (İki Şehrin Hikayesi – Charles Dickens) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Çünkü yüzyıllık yalnızlığa mahkum edilen soyların, yeryüzünde ikinci bir deney fırsatları olmazdı. (Yüzyıllık Yalnızlık – Gabriel Garcia Marquez) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Böylece ilerlemeyi sürdürüyoruz; durmaksızın geriye fırlatılıp dursa da, akıntıya karşı yol alan tekneler. (Muhteşem Gatsby – F. Scott Fitzgeral) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Sonunda bu küçük kardeşin nasıl büyüyüp ileride kendisi gibi bir kadın olacağını düşündü. Nasıl daha olgun yaşlarda da, çocukluk çağının o saf ve sevgi dolu kalbini taşıyacağını, nasıl çevresine başka küçükleri toplayıp onların uyanık gözlerini garip parlatacağını; kendi küçüklüğünü ve o mutlu yaz günlerini anımsayarak nasıl onların çocuk dertleriyle dertlenip çocuk sevinçleriyle sevineceğini düşündü. (Alice Harikalar Diyarında – Lewis Carroll) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Şefkatli gökkubbe altında mezarların etrafında ağır adımlarla dolandım; pervanelerle kelebeklerin fundalıkta, çan çiçeklerinin tepesinde durmaksızın uçuşlarını izledim; tatlı rüzgarın çimenleri yalayan nefesini dinledim ve bu dinginlikte toprağın altında yatanlar nasıl olur da huzur bulmaz diye şaştım kaldım. (Uğultulu Tepeler – Emily Bronte) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Sakın kimseye bir şey anlatmayın; herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra. (Çavdar Tarlasında Çocuklar – J. D. Salinger) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Ama burada yeni bir hikaye, bir adamın derece derece yenileşmesinin, yavaş yavaş yeniden hayat buluşunun, bir dünyadan başka bir dünyaya geçişinin, şu ana kadar hiç bilmediği yeni bir gerçekle tanışmasının hikayesi başlıyor. Bu yeni bir eserin konusu olabilir; ama bizim şimdiki hikâyemiz burada bitiyor. (Suç ve Ceza – Fyodor Mihayloviç Dostoyevski) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R O gün bir yemin etmiştim. 11 yaşındaydım. O gün bugün yeminimi tuttum. Rüçhan Hanım beni bir daha göremedi. Ta ki bu sabaha kadar… (Üç Kız Kardeş – İclal Aydın) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R Bundan sonra ne mi olacak? Bilmiyorum. (Artıkaranmayanlar Gezegeni – Sevinç Erbulak) Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R * Instagram: biyografivekitap

Romanların çarpıcı son cümleleri

Sizi en çok sarsan, sevindiren, hüzünlendiren o son cümle hangi kitaba aitti?