Mustang'den Oscar gelmedi

İnebolu’da geçen bir hikayeyi anlatan Deniz Gamze Ergüven'in 'Mustang' filmi, 88’inci Oscar ödüllerinde Fransa adına yabancı dilde en iyi film kategorisinde yarıştı.

Ödülün favori iki filminden biri olarak gösterilen 'Mustang' En İyi Yabancı Film dalında ödülün sahibi Macaristan'ı temsil eden 'Son of Saul' a kaptırdı.

Sözcü yazarı Oray Eğin, Mustang'ın Türkiye'yi "Giderek İslamileşen, IŞİD'le anılan ülke" olarak gören Batı'nın kafasında olan biteni yansıtan film olarak tanımlamıştı.

TÜRKİYE'Yİ IŞİD ÜLKESİ GİBİ GÖSTEREN FİLM

İşte Oray Eğin'in yazısında Mustang'la ilgili yaptığı tespitler:

İşte “Mustang“in yaratıcıları da rüzgarın gidişatını doğru tahmin ederek, ürünü ona göre şekillendirdiler. Ergüven’in kuşkusuz Türkiye’de olan bitene itirazı vardı, ama aklının bir köşesinde eserinin satılabilir olduğunu da biliyordu.

Buram buram “şarkiyatçılık” kokan bu film tam da günümüzde gazetelerden Türkiye’yi okuyan, ülkemizi IŞİD’le, bombalarla, totalitarizmle, giderek İslamileşmeyle tanıyan Batılının kafasındaki imaja katkıda bulunuyor.

Film, altyazıyla izlendiğinde daha ikna edici, zira hiçbir küçük kasabada beş kız kardeş şımarık İstanbul genç kız şivesiyle konuşmaz. Bize yabancı gelebilecek ögelerine rağmen, bilmeyene çok ilginç geliyor.

ORHAN PAMUK DA AYNI FORMÜLÜ UYGULAMIŞTI

Orhan Pamuk, Batı’da son ses getiren “Kar” romanında Türkiye’yi askeri rejimin herkesi hizaya getirdiği, tiyatroları basıp insanları kurşuna dizdiği, inanan insanların dinlerinden dolayı baskı gördüğü bir kâbus ülkesi gibi yansıtmıştı. Pamuk’un hesabı tutmuş, siyasal rüzgarlar da o yönden esince dünya kamuoyu Türk askerine yönelik sahte de olsa operasyonlara demokrasiye geçiş adına alkış tutmuştu. Türkiye gibi kültürel ayak izi sınırlı ve kapasitesi belli bir ülkenin büyük platformlarda (Nobel, Oscar, Cannes) adını duyurmasının tek bir kuralı var: Bir formüle sahip olmak ve bunu uygulamak. Bu formül de hedef kitlenin beklediğini, görmek istediğini vermek. “Mustang”de de kural şaşmamış.