Ceylan: Estetiklerimle bugüne gelmedim

Çocuk yaşta şöhret olan Ceylan, sosyal medyadan gelen ağır sözlere isyan etti.

NEREDEN GELDİĞİNİ UNUTMAYAN KIZ

8 yaşında ilk sahneye çıktığı anların görüntülerine paylaşan Ceylan, içini böyle döktü:  "Bu kızla tanışın, Küçük Ceylan! Siz onu, 1983 yılında, Münih’de bir yarışmada birincilik kazanan ve hayat hikayesi oradan başlayan küçük bir kız olarak tanıdınız. Henüz sekiz yaşındaydı! Nelerle mücadele etti, nelerle savaştı bugünlere gelebilmek için… Ne çocukluğunu ne de gençliğini yaşayamayan ama hep dimdik ayakta duran, nereden geldiğini unutmayan kız… İşte o benim!

ESTETİKLE BİR YERLERE GELMEDİM

Evet, ben istedim şarkıcı olmayı. İçimden gelen bir şeydi sanatçılık, doğmamın sebebiydi sanki. Bugünlere gelmemde bana destek veren annem, babam, rahmetli abimdi. Allah’ıma şükür olsun ve tabii sizlere de minnettarım bana evlerinizin kapılarını açtınız, bir köşenizde yer verdiniz ve çok şükür o evlerde bir yerdeyim! Üç jenerasyona seslendim, 17 sinema filmi çektim, binlerce konserler verdim, sayısını bilmediğim kasetler plaklar... Bugünlere gelmek ve hala ayakta kalabilmek mümkün mü? Mümkünmüş şükür gördüm! İnsanların kalbine dokunabilmişim. Kimileri benim şarkılarımla, türkülerimle ağlayıp hüzünlendi. Kimileri güldü, eğlendi, oynadı, halay çekti. Onca yıl ben gündeme estetiklerimle değil sanatımla geldim, bu yüzden bırakın işimi yapayım!

Ceylan'ın hesabından yayınladığı video

VİCDANLI OLMAK İÇİN ESTETİK YOK

Kalpleri körelmiş, vicdanını, merhametini kaybetmiş insanlara sesleniyorum: Bence dönün bir kendinize bakın! Ailenize ve etrafınıza ne kadar insan olabilmişsiniz mesela? Maalesef vicdanlı temiz kalpli olmanın estetiği yok! Allah sizi ıslah etsin diyorum. Bu ülkeye yüzlerce şarkı, türkü kazandırmış bir insanı yani meyve veren ağacı taşlamayı bir bırakamadınız.

ÇOK YANDIM ÇOK

Babam 'şöhret ateşten bir gömlek' derdi hep! Ben o gömleği çocuk yaşta giydim. Yandım çok yandım yeri geldi kendimi de yaktım. Şöhreti kaldıramadım mesela zor günler geçirdim... Kolay değildi hiç... Bu küçücük bedene fazla ağır geldi şöhret ama seviyordum şarkı söylemeyi. Babam sahnedeyken elinden mikrofonu alıyor, başlıyordum okumaya. Hani "ooh hayat size güzel" diye yazıyorsunuz ya, o işler öyle kolay olmuyor efendim! Tırnaklarımla kazıyarak geldim bugünlere ben...

OKULA GİDEMEDİM

Hayatta her şeyin bir bedeli var. Bedel ödenmeden olmuyor. Benim bedelim okulu bırakmak oldu. Bende kapanmayan bir yaradır. Mesela en sevdiğini şeyler nedir diye sorsanız size 'silgi kokuları, siyah önlükleri giyip okula gitmek, teneffüs zili çalınca kantine bahçeye koşmak!' derim. Çünkü okuyamadım! Konserler, kasetler, filmler derken orta birde okulu bıraktım... Kolay değil şöhreti kaldırmak; ne badireler atlattım. Şuan çok başka yerlerde olabilirdim ama şükür dualarla ayakta kaldım, anne baba duası aldım! Tabii sizlerden de Allah razı olsun!

SAHNEYE GELEN ÇİCEK SENDEN BÜYÜK

Okuyamadım ama aslan gibi iki evladım var onlar sağ olsun içimdeki kapanmayan o yarayı kapattı! Okudular, beni onurlandırdılar. Bundan sonra da iyi günleri görürüm inşallah. Daha ne kadar bu işi yaparım bilmiyorum ama zirvede başladım zirvede bırakmak isterim. Kendi kendime diyorum; 'ne kadar küçüksün! Sahnede gelen çiçek bile senden büyük çocuk. Nasıl taşıdın onca acımasızlığı?' ve tabii ki çok güzel duygularda yaşadım, hala yaşıyorum. Herkese önce sağlık sıhhat sonra huzur diliyorum. Kızımla yaptığımız düet şarkımız için yaptığınız o yürekten gönül dolu mesajlarınıza, beğenilerinize ve ilginize çok ama çok teşekkür ederim! Sağ olun... Herkes kalbinin ekmeğini yer buna inanırım. Bu yüzden güzel insanlara selam olsun! (Hiç büyümeyen küçük Ceylan)"