Ahmet Davutoğlu ile çok özel söyleşi

1/34

AHMET Davutoğlu, sadece Cumhuriyet tarihinin değil aynı zamanda günümüz dünyasının en çok ilgi çeken dışişleri bakanlarından biri. Onun döneminde Türkiye, bölgesinde ve dünyada daha etkin bir rol üstlenmeye, kendisine tarihi birikimi, coğrafi önemi ve gücüyle doğru orantılı bir yer aramaya başladı. Kalıplaşmış dış politika yaklaşımları kırıldı, çok yönlü açılımlar gerçekleştirildi. Bunda şüphesiz Davutoğlu’nun geliştirdiği dış politika yaklaşımının rolü büyük. Gerek dünyada gerekse Türkiye’de, yaptıkları ve söyledikleri büyük merak uyandırıp adım adım takip ediliyor.

2/34

Foreign Policy dergisi onu dünyanın en etkili insanlarından biri ilan ediyor. Hafta geçmiyor ki dünya basınında onun vizyonunu anlamaya çalışan bir makale yayımlanmasın. Wikileaks’in ironik bir biçimde ortaya çıkardığı gibi, Davutoğlu’nu hayranlıkla izleyenler olduğu gibi ‘tehlikeli’ bulanlar da var. Davutoğlu’yla ilgili en çok merak uyandıran konulardan biri de ailesi. Bugüne dek kameralardan ve fotoğraf makinelerinden özenle uzak kaldılar. Davutoğlu da ailesiyle ilgili ısrarlı sorulara, aile mahremiyetini zedelemeyecek cevaplar vermeye çalıştı. Ama ne yaparsa yapsın, ‘aile’ kavramının kendisi için ne kadar önemli olduğunu saklamadı.

3/34

Ahmet Bey ile Sare Hanım bundan tam 26 yıl önce evlenmiş. Evlendiklerinde Ahmet Bey yüksek lisans yapmakta, Sare Hanım tıp fakültesinde okumaktaymış. Sare Hanım kadın doğum uzmanı... Üçü kız, dört çocukları var.. Aileye katılan damatlarla birlikte çocukların sayısı altıya yükselmiş. Kendilerine: “Bu aileye damat olmak nasıl bir duygu?” diye sorduğumuz damatlar, “Biz kendimizi ailenin öz çocukları olarak görüyoruz,” diyor. Büyük kız Sefure, Ahmet Özokur ile evli ve İstanbul’da yaşıyor. Ahmet Bey’le Sare Hanım’ın tek torunu Yusuf, onların oğlu.

4/34

İkinci kız Meymune, Talha Topçu ile evli ve ABD’de yaşıyor. Evin tek oğlu Mehmet ile en küçük kızı Hacer, Ankara’da ailenin yanında. Davutoğlu ailesi bir yıl aranın ardından ilk kez bir araya gelmiş. Önce tatili geçirmek üzere birlikte bir yerlere gitmeyi düşünmüşler. Ama birbirlerini o kadar özlemişler ki herkesin ortak dileği ‘evden dışarıya adım atmadan sürekli beraber olmak’ olmuş. Biraz da Ahmet Bey’in bakan kimliğinin gidecekleri yerlerde karşılarına çıkıp, tatillerini kalabalıklaştırmasından korkmuşlar.

5/34

- Ülkenin dışişleri bakanı sizsiniz. Evin dışişleri bakanı kim?

- Ahmet Davutoğlu: Evin her türlü bakanı Sare Hanım’dır. Ben evin sadece bakılanıyım.

- Bakanlık aile ilişkilerinizi nasıl etkiledi?

- A.D: Özgürlüğümüzün sınırlanması anlamında radikal bir değişikliğe yol açtı ama ailevi ilişkilerimizde değişiklik olmadı.

- Ya siz Sare Hanım? Durumu kabulleniyorsunuz elbette ama içinizden de olsa sitem etmiyor musunuz?
- Sare Davutoğlu:
Evlendiğimizde Ahmet Bey yüksek lisans yapıyordu ve ben şuna inanıyordum: Ahmet Bey ne yaparsa doğru yapar. Bugün de bu düşüncem değişmedi. Ahmet Bey nasıl benim seçimlerimin getirdiği zorluklara katlandıysa ve katlanıyorsa ben de onun seçimlerinin getirdiği zorluklara katlanıyorum. Hatta kendisini teşvik ediyorum. İçinde bulunduğumuz durum, bu dönemin gereğidir, diye düşünüyorum. Öğretim üyesiyken de, başdanışmanken de, şimdi de ülkemiz için, insanlık için, bizim için ve çocuklarımız için yararlı şeyler yapıyor. Bu açıdan hiçbir fark olmadı.

6/34

- A.D:
Şimdi ben aileden uzak kaldığım için bazı zorluklar oluyor ama bu ilk ayrılışımız değil. Aile hayatımızı daha çok etkileyen ilk ayrılışımız 1988’de olmuştu. İkinci çocuğumuz Meymune dünyaya geldikten üç buçuk ay sonra ben onları bırakıp doktora tezimi yazmak üzere Mısır’a ve Ürdün’e gitmiştim.
- S.D:
Evet. En zor dönem oydu aslında bizim için. Henüz yolun başındaydık. Ben mecburi hizmetimi yapıyordum. İki küçük kızımız vardı ve babalarına ihtiyaç duyuyorlardı. Büyük kızımız her akşam iki saat: ‘Anne! Babam neden gitti?’ diye sorardı. O zaman, şimdiki gibi telefon ve internet imkanı yoktu. Haftada ya da 15 günde bir konuşurduk.
- A.D:
Türkiye’deki evimizde telefon vardı ama Mısır’da benim kaldığım yerde yoktu. Ben bir eve gidip orada telefon bekler ya da arardım. Sefure, her geçen uçağı gördüğünde ‘Babam bu uçakla geliyor,’ dermiş.