Van Allen kuşağı, 1958'de Amerikalı fizikçi James A. Van Allen tarafından keşfedildi. Keşif sırasında ABD'nin Explorer uydusunun ilettiği veriler kullanıldı.
Dünya için Güneş'ten ve yıldızlararası ortamdan gelen zararlı ışınlara karşı kalkan görevi gören Van Allen kuşakları, Ekvator üzerinde en yoğun haldedir ve kutupların üzerinde bulunmamaktadır.
Van Allen'in iç bölgesi, karasal yüzeyin yaklaşık 3.000 km (1.860 mil) üzerinde merkezlenmiştir. Dış bölge, yaklaşık 15.000 ila 20.000 km (9.300 ila 12.400 mil) yükseklikte konumlanmaktadır.
İç Van Allen kuşağı, 30 milyon elektron voltu aşan enerji ile büyük ölçüde yüksek enerjili protonlardan oluşur.
Araştırmalar, koronal kütle atımı gibi yoğun Güneş aktivitesinin bazen dış bölgeyi küçültebileceğini, dış ve iç bölgeler arasında üçüncü bir yüklü parçacık bölgesi oluşturabileceğini gösteriyor.
Yoğun Güneş aktivitesi, aynı zamanda Van Allen kuşaklarında auroralar ve manyetik fırtınalar gibi fenomenlerle bağlantılı olan başka bozulmalara da neden olur.
Dış Van Allen kuşağı, hem atmosferik hem de Güneş kaynaklı yüklü parçacıklar içerir. Güneş kaynaklı parçacıklar büyük ölçüde Güneş rüzgarlarından kaynaklanan helyum iyonlarından oluşur.
Dış kuşağın protonları, iç kuşaktan çok daha düşük enerjiye ve çok daha yüksek akıya sahiptir.
Dış kuşağın en enerji yüklü parçacıkları, enerjileri birkaç yüz milyon elektron volta kadar ulaşan elektronlardır.
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış