Yahya Kemal'in Sessiz Gemi şiirinin hikayesi

Yahya Kemal’in ünlü şiiri Sessiz Gemi, büyük aşkı Celile’nin vapurla adadan ayrılıp İstanbul’daki evine dönerken yaşadığı hisleri anlatır…

Yahya Kemal, onu deliler gibi kıskanıyor; seviyor; ancak evlenmek istemiyordu. Celile Hanım ise adada yaşayan sevgilisini, Nişantaşı’ndaki evinde bekliyor; onunla birlikte gelecek hayalleri kuruyordu. Ancak bu evlilik hiçbir zaman gerçek olmayacaktı.

Celile Hanım'ı bilmeyenler için hemen belirtelim; ünlü şairimiz Nazım Hikmet'in annesidir.

KEMAL'İN EVLİLİK KORKUSU

Yahya Kemal, evlilikten zaten oldum olası korkuyor, bu fikre bir türlü yanaşmıyordu. Oysa Celile Hanım, ortalıkta dolaşan dedikoduları onaylarcasına kocasından boşanmış, onunla evlenmek istiyordu…

NAZIM HİKMET'İN TEPKİSİ

Genç Nazım, bu aşka olan tepkisini göstermek için, öğretmeni Yahya Kemal’in paltosunun cebine bir not bıraktı:

"Hocam olarak girdiğiniz bu eve, babam olarak giremezsiniz…"

SESSİZ GEMİ...

Yahya Kemal'in, Büyükada'da oturan Celile Hanım İstanbul'a dönerken onun için yazdığı şiir bestelendi, ezberlendi; Türk şiirinin unutulmazları arasındaki yerini aldı.

O şiiri bir kez daha hatırlayalım...

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.