- Muhammet Akdemir ve Yusuf Adıgüzel, Selçuk Üniversitesi'nde albinizmli olarak eğitim alırken birbirlerine destek oluyor.
- Spor sayesinde engellere karşı özgüven kazandılar ve arkadaşlıkları güçlü bir bağa dönüştü.
- Zorluklara rağmen hedeflerinden vazgeçmeyip eğitim ve spor hayatlarına birlikte devam ediyorlar.
AI özetimiz yardımcı oldu mu? Bize bildirin.
Konya’nın Ereğli ilçesinde doğan Muhammet Akdemir (20) ile Mardinli Yusuf Adıgüzel (21), milli atletizmci oldukları dönemde tanıştı. Bir turnuvada başlayan arkadaşlık, kısa sürede güçlü bir bağa dönüştü. İkili, Selçuk Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Antrenörlük Eğitimi Bölümü'nü kazanarak eğitim yolculuklarına birlikte devam etti.
GÜÇLÜKLERİ OMUZ OMUZA AŞIYORLAR
Cilt, saç ve göz pigmentasyonundaki farklılık nedeniyle güneş ışığına ve görsel hassasiyetlere karşı sık sık zorlanan gençler, sporun disiplininden ve birbirlerine verdikleri destekten güç alıyor.
“Birlikte hareket ettikçe engeller bizi durduramaz” düşüncesiyle derslerine hazırlanıyor, zorlu koşullara rağmen hedeflerinden vazgeçmiyorlar.
"ZORLUKLARLA KARŞILAŞINCA HEDEFİMİ HATIRLADIM"
Albinizmin hayatını sınırlamasına izin vermediğini anlatan Yusuf Adıgüzel, sporun kendisine özgüven kattığını söyledi:
Koşmayı çocukluktan beri seviyorum. Gidebileceğim en üst seviyeye gitmek istedim. Ailem ve hocalarım destek oldu, ben de hiçbir şeye aldırmadan devam ettim. Zorluk yaşadığımda hedeflerimi gözümün önüne getirdim. Altı yıl atletizm yaptım, bunun dört yılı milli takımdaydı.
"BU YOLA BİRLİKTE ÇIKTIK"
Adıgüzel, Muhammet ile tanışmalarının hayatlarında dönüm noktası olduğunu vurguladı:
Çok güzel bir arkadaşlığımız, hatta kardeşliğimiz var. Ben Mardin’e giderken o da benimle gelir, o Ereğli’ye giderken ben ona eşlik ederim. Ailelerimiz bile kaynaştı. Albinizm dezavantaj gibi görülse de başarılarımızla bunu aştık. İleride iyi antrenörler olacağımıza inanıyoruz.
"KARDEŞ GİBİ OLDUK"
Muhammet Akdemir ise tanışma hikâyelerini gülümseyerek anlattı:
Gaziantep’te bir atletizm turnuvasında tribüne baktım, benim gibi biri var: O da beyaz, ben de beyazım. Tanıştık, kafa yapımızın aynı olduğunu gördük ve yakın arkadaş olduk. Aynı özel yetenek sınavlarına girdik, ikimiz de Konya’yı kazandık. Derslere birlikte gidiyoruz, sınavlara birlikte çalışıyoruz. Birbirimize destek oldukça her şey kolaylaştı. Artık kardeş gibiyiz.
