Şiirin yanı sıra deneme, çocuk kitabı, günce, derleme ve tenkit yazıları kaleme alan, şiir ve düz yazı tercümesi yapan edebiyatçının gerçek adı Cemalettin Seber idi.
Hüseyin ve Gülbeyaz çiftinin oğlu olarak, Erzincan'da 1931'de dünyaya gelen Cemal Süreya'nın ailesi, 1938'de sürgün edilince Tunceli Pülümür'den Bilecik'e gitmek zorunda kaldı.
Kimi kaynaklara göre 1937'de, kimi kaynaklara göre ise sürgünden 6 ay sonra, 23 yaşında olan annesini kaybeden Süreya, iyi bir eğitim alması için İstanbul'da yaşayan halasının yanına gönderildi.
Bir yıl sonra babası, diğer çocuklarını da alarak İstanbul'a geldi ve çalışmaya başladı. Ancak aile yeniden, sürgün yeri Bilecik'e gönderildi.
Bilecik Ortaokulu'na başlayan Süreya, 1944'te babasıyla evlenen üvey annesi Esma'nın eziyetinden kaçmak için parasız yatılı okul sınavlarına girdi.
Derslerdeki başarısıyla öğretmenlerinin dikkatini çekti
Türkçe ve edebiyat derslerindeki başarısıyla öğretmenlerinin dikkatini çeken Süreya, 1947'de parasız yatılı olarak girdiği Haydarpaşa Lisesi'nin ardından, 1950'de Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Maliye ve İktisat Bölümü'nde eğitim gördü.
Cemal Süreya, üniversitede öğrenciyken 23 Kasım 1953'te Seniha Hanım ile evlendi. Çiftin 3 Ağustos 1955'te kızları Ayçe dünyaya geldi.
Okuldan 1954'te mezun olan ve aynı yıl Eskişehir Vergi Dairesi'nde stajyer olarak göreve başlayan Süreya, Teftiş Kurulu sınavını kazanarak 11 Ağustos 1955'te maliye müfettiş yardımcısı olarak İstanbul'a gitti.
İkinci Yeni şiirinin öncülerinden kabul edildi
İlk şiiri "Şarkısı Beyaz" 1953'te "Mülkiye" adlı okul dergisinde çıkan Süreya, "İkinci Yeni" şiirinin öncülerinden biri kabul edildi.
Eserlerindeki ironiyi ortaya koyan "Gül" şiiri, Yeditepe dergisinde yayımlandığında 23 yaşında olan Süreya, Sezai Karakoç, Muzaffer Erdost, Nihat Kemal Eren ve Hasan Basri ile yakın arkadaş oldu.
Hem şiirleri hem de yazılarının yayımlanmasıyla dergi çıkarma düşüncesine giren Süreya, Temmuz 1959'da başladığı askerlik görevini 31 Aralık 1960'ta tamamladı.
Askerliğini yaparken fark dersleri vererek hukuk diploması da alan usta edebiyatçı, 1 Ağustos 1960'ta "Papirüs" dergisinin ilk sayısını yayımladı. Dört sayfalık dergiye ikinci sayıdan sonra 8 ay ara veren şair, üç sayı sonra Temmuz 1961'de dergiyi kapattı.
Memuriyet hayatı
Maliye Bakanlığı tarafından bir yıllığına gönderildiği Paris'ten 1964'te İstanbul'a geri dönen Cemal Süreya, Maliye Teftiş Kurulundan arkadaşları Sezai Karakoç ve Doğan Yel ile 31 Temmuz 1965'te istifa ederek edebiyata ağırlık verdi. Süreya, 1 Haziran 1966'da 3. kez "Papirüs"ü okuyucuyla buluşturdu ve Mayıs 1970'e kadar düzenli olarak aylık yayınladı.
Maliye Bakanlığındaki memuriyetine 1971'de dönen şair, İstanbul Hocapaşa Vergi Dairesi, Maliye Tetkik Kurulu, İstanbul Darphane ve Damga Matbaası Müdürlüğünde de görev yaptı.
Başyazılarını yazdığı "Oluşum" dergisinde ve kurucularından olduğu "Türkiye Yazıları" dergisinde yöneticilik de üstlenen Süreya, 1977'de "Politika" gazetesinin sanat sayfasında haftada bir yazdığı "Günübirlik" yazılarıyla gazete yazarlığına başladı.
Kültür Yayınları Danışma Kurulu üyeliği yaptı
Kültür Bakanlığı Kültür Yayınları Danışma Kurulu üyeliği de yapan ve "Papirüs"ü son olarak 15 Mart 1981'de çıkaran Süreya, çeşitli devlet kademelerinde görev aldıktan sonra 1982'de emekli oldu.
Eserlerini, Osman Mazlum, Adil Fırat, Ali Fakir, Ali Hakir, Ahmet Gürsu, Hüseyin Karayazı, Birsen Sağanak, Dr. Suat Hüseyin gibi farklı mahlaslarla kaleme alan Süreya, şiirin yanı sıra deneme, çocuk kitabı, günce, tenkit yazısı, şiir ve düz yazı tercümesi ve derleme de yazdı.
Cemal Süreya öldü
Cemal Süreya, ilk kitabı "Üvercinka" ile 1958'de Yeditepe Şiir Ödülünü, Arif Damar'la paylaştı. İkinci kitabı "Göçebe"yle 1966'da Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülünü, "Sıcak Nal" ve "Güz Bitiği" kitaplarıyla 1988'de Behçet Necatigil Şiir Ödülünü aldı.
Yaklaşık 40 kitabı Fransızcadan Türkçeye çeviren ve dört kez evlenen Süreya, 9 Ocak 1990'da hayatını kaybetti ve Kulaksız Mezarlığı'na defnedildi.
Kitap sayfası için iletişim:
ergul.tosun@ensonhaber.com
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış