Ordu’nun Kumru ilçesindeki, geçmiş yıllarda 9 adet su değirmeni bulunan ve adının da bu yüzden ‘Eskiçokdeğirmen’ olduğu ifade edilen mahallede, şuan sadece bir adet un değirmeni bulunuyor.
Gelişen teknolojiye rağmen hayatta kalan ve 1955 yılında inşa edilen son değirmen, köy halkının yetiştirdiği mısırları öğüterek un haline getiriyor.
Tamamen el işçiliği ile üretilen ve yaklaşık 63 senelik bir mazisi olan su değirmeni, kış aylarında artan su seviyesiyle çalışabilirken, yazın ise su yetmediği için elektrikli motorla dönerek vatandaşlara hizmet sağlıyor.
Yaklaşık 980 nüfuslu mahallede eskisi kadar mısır üretilmediği için, talepler de düşük oluyor.
Baba mesleği olarak yıllardır değirmeni döndürdüğünü söyleyen 65 yaşındaki Yaşar İnan, son değirmenin kendilerinde kaldığını söyledi. İnan, “Eskiçokdeğirmen Mahallesi'nde tek değirmen benimki kaldı, daha önce 9 tane değirmen vardı. Değirmen şu anda su ile çalışıyor. Eskiden su çoktu ama şimdi sular kesildiği için yazları dönmüyor. Kışları döndürüyoruz, mahalle halkının mısırlarını öğütüyoruz. Yazın elektrikle, kışın da suyla çalıştırıyoruz, böylece baba mesleğini devam edip götürüyoruz” dedi.
Değirmenci Yaşar İnan, 1955 yılında inşa edilen ve bu güne kadar ayakta durabilen değirmen ile artık eskisi gibi geçim sağlayamadığını söyleyerek, konuşmasını şöyle tamamladı:
”Burası 1955 senesinde yapıldı, ben halen devam ettiriyorum. Yapıldığını küçükken hayal-meyal hatırlıyorum. Şuanda değirmenden geçim yapamıyoruz. Mısır olmayınca geçim olmuyor. Çok şükür emekli olduk, yavaş yavaş da bu işleri bırakacağız. Eskiden para değil, 'haklık' alırdık. Şimdi o işi bırakıp paraya dönüştük. Yüz kilogram mısırda 15 TL ücret alıyoruz.”