Gelişen teknolojiye rağmen hayatta kalan ve 1955 yılında inşa edilen son değirmen, köy halkının yetiştirdiği mısırları öğüterek un haline getiriyor.
Tamamen el işçiliği ile üretilen ve yaklaşık 63 senelik bir mazisi olan su değirmeni, kış aylarında artan su seviyesiyle çalışabilirken, yazın ise su yetmediği için elektrikli motorla dönerek vatandaşlara hizmet sağlıyor.